به گزارش تابناک : ناکافی بودن «سرانه مدارس» برای هزینه‌های آن و عدم تخصیص به موقع همین میزان کم، داستان دنباله‌داری است که سال‌هاست آموزش و پرورش با آن دست در گریبان است. البته مدتی است این وزارتخانه عیالوار که دخل و خرجش معمولاً با هم جور در نمی‌آید سیاست اعتماد آفرینی برای افزایش مشارکت‌های مادی و غیرمادی اولیای دانش‌آموزان را دنبال می‌کند؛ سیاستی که بر اساس آن والدین متقاعد می‌شوند در امور مدرسه فرزند خود مشارکت کنند و آن را متعلق به خود بدانند.
انجمن اولیا و مربیان مروج این سیاست است و در هفته‌ای که به عنوان «هفته پیوند اولیا و مربیان» نام داشت سخنان بسیاری در این خصوص از زبان مسئولان آموزش و پرورش بیان شد.
*مدیران مدارس در منگنه آموزش و پرورش و والدین گیر کرده‌اند
داستان کمک اجباری به مدارس 2 سو دارد؛ از یک سو شرایط کمک به مدرسه است.
محمدرضا ولی‌زاده رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان مدارس در خصوص شرایط این کمک‌ها بیان داشت: «قانونی داریم که والدین می‌توانند در امور مالی مدرسه مشارکت کنند اما 3 شرط دارد اول اینکه خارج از فصل ثبت‌نام باشد، دوم اینکه داوطلبانه باشد و سوم هم در قبال دریافت وجه، رسید رسمی آموزش و پرورش ارائه شود و حتی اگر انجمن اولیا و مربیان مدرسه تصویب کرد که پولی از خانواده‌ها برای موضوعی اخذ شود، این تصویب اجباری نیست».
با وجود تعیین این شرایط برای دریافت کمک، خانواده‌های بسیاری هستند که از دریافت وجه اجباری و پول زور توسط مدارس شاکی هستند و از روش‌های مختلف مدارس برای دریافت پول مثل گرو گرفتن کارنامه و کم کردن انضباط ناراحتند.
و از دیگر سو شرایط سخت مدیران مدارس دولتی است که زمانی که پای صحبت‌هایشان بنشینید قطعاً به سختی کارشان صحه می‌گذارید. مدیرانی که در تنگنای سخت اداره آموزش و پرورش و اولیای دانش‌آموزان گیر کرده‌اند و گاهی برخی از آنها با کج‌سلیقگی در دریافت «کمک اجباری به مدرسه» رسانه‌ها را وادار به موضع‌گیری می‌کنند.
مدیر یکی از مدارس دولتی منطقه 5 تهران در گفت‌وگو با فارس با بیان اینکه به دلیل قدیمی بودن ساختمان مدرسه گاهی هزینه‌ها چند برابر می‌شود، گفت: اگر کمک‌ها را قطره قطره از خیرین و افراد مختلف جمع نکنیم اداره مدرسه غیرممکن می‌شود.
وی بیان داشت: اشتباهات و کج‌سلیقگی برخی از مدیران نباید پای تمام آنها نوشته شود، اینگونه دیگر خانواده‌ها به مدیران اعتماد نمی‌کنند.
مدیر یکی دیگر از مدارس دولتی شهر تهران در رابطه با کم بودن سرانه مدرسه خود بیان داشت: سرانه گاهی کفاف قبض یک دوره مدرسه را نمی‌دهد و از طرفی از سوی رسانه‌های عمومی تحت فشار هستیم؛ مدیران مدارس دولتی گاهی مجبورند با اجبار پول بگیرند!
وی افزود: امسال 9 میلیون فاضلاب شهری و 14 میلیون مالیات پرداخت کردم؛ 2 سرانه 3 میلیونی در یک سال به کجای هزینه‌های مدرسه من می‌رسد؟!
*چینی اعتماد را تَرَک نیندازید!
روش‌های مدیران مدارس برای دریافت وجه از اولیا هر روز به روز می‌شود؛ پدر یک دانش‌آموز تهرانی که دخترش در مدرسه متوسطه اول منطقه 11 درس می‌خواند، در رابطه با یکی از روش‌های جدید دریافت کمک از والدین به خبرنگار فارس گفت: مدیر مدرسه دخترم به بهانه اینکه مدرسه توانایی پرداخت پول قبض آب را ندارد آب را روی دانش‌آموزان قطع کرده بود اما بچه‌ها فهمیدند آب خانه سرایدار قطع نیست در حالی که انشعاب هردو یکی است.
وی ادامه داد: این راه‌ها برای دریافت کمک خانواده‌ها را هرچند در منگنه می‌گذارد اما آنها را عصبانی می‌کند و باعث از بین رفتن اعتماد به مدیر مدرسه می‌شود.
نورعلی عباسپور مدیرکل انجمن اولیا و مربیان وزارت آموزش و پرورش در گفت‌وگو با فارس، در خصوص کج‌سلیقگی برخی مدیران که منجر به از بین رفتن اعتماد خانواده‌ها می‌شود، اظهار داشت: اگر امور مدرسه با اطلاع و نظارت خانواده‌ها پیش برود اعتماد آنها افزایش می‌یابد اما گاهی اشتباهات برخی مدیران و عدم صداقت باعث می‌شود که مدرسه متهم به سودجویی شود و حتی یک مورد کج‌سلیقگی در دریافت وجه اجباری و بی‌صداقتی هم می‌تواند دیوار اعتماد را خدشه‌دار کند.
وی با اشاره به برخی گزارش‌ها که ذهنیت مردم را نسبت به مدرسه خدشه‌دار می‌کند، تصریح کرد: چنین اتفاقاتی تمام نظام آموزشی را زیر سؤال می‌برد و بهتر است حتی چنین مدیرانی در آموزش و پرورش به کار گرفته نشوند؛ مهم‌ترین سرمایه اعتماد است و بهتر است مشکلات مدرسه با صداقت مطرح شوند و مردم هم قطعاً به مدرسه کمک خواهند کرد.
ایجاد فضای اعتماد بین خانواده‌ها و مدارس تنها راهی است که در این شرایط نابسامان سرانه و بودجه آموزش و پرورش می‌تواند راهگشا باشد، اعتمادی که دیوار آن چند وقت یکبار با اقداماتی این چنین تَرَک برمی‌دارد، شاید مدیران مدارس بگویند هزینه‌های جاری مدرسه نمی‌توانند تا زمان ایجاد اعتماد و این قبیل حرف‌ها صبر کنند! اما وقتی واقعیت شرایط بودجه آموزش و پرورش سال‌هاست چنین است به نظر می‌رسد غیر از فرهنگ‌سازی و ایجاد اعتماد متقابل راهی برای جلب مشارکت وجود ندارد.
منبع : فارس