در دولت اول آقای دکتر روحانی، وزیر کشور به کردستان آمد و با احترام به رای اکثریت کردستانیها به رئیس جمهور منتخب؛ بیان داشتند که در میان کُردها کسی را شایسته ندیدیم که استاندارش کنیم. بعد از انتقادهای بسیار و انتخاب دوباره حجت الاسلام حسن روحانی، اینبار شخصی از تبار این استان بدون هیچ سابقه مدیریتی برای استانداری کردستان انتخاب نمودند. مشخص نیست این چه بحثی است که در چهار سال اول کسی نبود و در چهار ساله دوم کسی پیدا شد. فقط میتوان گفت دولت تدبیر و امید در چهارساله اول اقدام به نیروپروری نموده و. است.
منتخب دولت تدبیر و امید با انتخابهایش نشان داده است که پرورده مدیریتی خوبی نداشته است. اگر آموزش و پرورش در کردستان نبود بدون شک بیش از ۸۰ درصد شهرستانهای استان کردستان فرماندار نداشت. البته ضربالمثلی هست که میگویند: «مسجد اگر خراب بشود بدون شک محرابش میماند.» آقای مرادنیا در سه سال حضورش سه روابط عمومی را تغییر داده و در هر انتخاب ما به انتخاب قبلی تاسف میخوردیم که چرا رفت؟ پس دیگر نمیتوان بحثی داشت. اکثر قریب به اتفاق مدیریتهای استان به صورت سرپرستی اداره میشود. نهادکتابخانههای استان بعد از تغییر سرپرستی که ۷ سال سرپرست بود و در نامههایش امضاء میکرد و مینوشت مدیرکل؛ تاکنون دو مدیرکل را تغییر داده است و هنوز مرکز استان کردستان کتابخانه مرکزی ندارد و آقای بهمن مرادنیا و مسئولان همراه برای افتتاح یک کتابخانه روستائی نمایش خبری برپا میکنند. البته داستان تغییر مدیریت فرهنگی استان کردستان هم جای بحث است.
آقای استاندار لطفا اگر امکان دارد هم اکنون از وزیر کشور بخواهید تکلیف لوکوموتیوران قطار کردستان به همدان را تعیین کنید. آیا اقلیت زبانی و باوری اجازه دریافت این شغل را دارد؟ خواهشمندم دیگر از آموزش و پرورش لوکوموتیوران انتخاب نکنید.
شورش عزیزی