تابناک ایلام بهروز مردانی ::توسعه اصولا فرایندی از افزایش ظرفیتها و پویاییهای یک نظام اجتماعی برای برآورده کردن نیازهای ادراک شده مردم و تطبیق آنها با شرایط تحولات محیطی که بر چهار مقوله اجتماعی،سیاسی،فرهنگی و اقتصادی استوار و در قالب انتخابات قابل تحقق و ارزیابی است. انتخابات یک رویداد اجتماعی است برای دستیابی به هدفی آگاهانه که در پرتو آن مردم اداره انجام امور را به موکلان خود واگذار می کنتد. و نیز راه دستیابی به توسعه از بستر انتخابات می گذرد.
بدون تردید انتخابات یکی از مهمترین دستاوردهای انقلاب اسلامی است که با مشارکت عمومی اقتدار ملی را شکوفا ، شور و نشاط اجتماعی را ایجاد و بستری برای همدلی و همبستگی و انسجام که همانا توسعه اجتماعی و فرهنگی است را در بر داشته و از طرفی محل کنشهای سیاسی بوده و در بطن انتخابات احزاب ، جناحها و دیدگاههای مختلف شکل و توسعه سیاسی را به ارمغان می آورد.
توسعه موارد فوق در حین انتخابات شکل و بسط داده می شوند اما توسعه اقتصادی که موضوع اصلی این نوشتار است نتیجه انتخابات و از طریق منتخیبن و موکلان مردم قابل دستیابی است.
در حقیقت توسعه اقتصادی زیربنا و سنگ نمای توسعه بوده و زمانی شکل میگیرد که از ظرفیتها متناسب با نیاز جامعه بیشترین بهره وری بدست آید و این میسر نمی شود مگر از کانال انتخابات و بر مسند نشستن شایستگان و اهل خرد.
توسعه اقتصادی در ایران ناپیوسته ، منقطع و نامتوازن بوده و براساس تعریف توسعه یکی از عوامل اصلی توسعه نیافتگی ناشی از عدم تطابق نیازهای مردم متناسب با تحولات محیطی بوده و همواره نیازهای جامعه در زمان خود برآورده نشده و دستاوردها یک گام عقب تر از تحولات محیطی بوده اند. لذا نباید این واقعیت را انکار کرد که نیازهای مردم با توجه به سرعت تحولات محیطی به سرعت افزایش یافته اما ظرفیتهای سیستم توسعه ای ما مناسب با این نیازها نیست. لکن باید اشاره کرد در طول عمر انقلاب اسلامی خدمات و دستاوردهای بسیار بزرگی به وقوع پیوسته اما این خدمات در پاره ای مناطق متناسب با تحولات محیطی و نیازهای زمانی مردم منطقه نبوده که نتیجه آن توسعه نیافتگی و نامتوازن بودن توسعه را در پی داشته است.
برای روشن شدن موضوع مثالی ذکر می شود؛ تونل کبیرکوه یکی از مطالبات و خواسته های اساسی خطه محروم و بن بست آبدانان بود که ضرورت احداث آن از بدو انقلاب احساس شد و میتوانست دروازه ورود توسعه به این شهر لقب بگیرد اما استارت و زمان اجرای آن آنقدر به درازا کشید که اینک نه تنها نقشی در توسعه آن ندارد بلکه بار هزینه ای این طرح اعظیم افزایش و فرصت احیا پتانسیلها و ظرفیتهای منطقه عملا از دست رفت. لکن بهره برداری از آن نوش داروی بعد از مرگ سهراب لقب گرفته است. و یا بیمارستانی که متتاسب با نیاز منطقه در زمان خود کلنگ زنی شد اما زمانی به بهره برداری رسید که نیازها و شرایط محیطی تغییر کرده و دیگر جوابگوی نیاز مردم نیست....این ها نمونه هایی کوچکی از خدماتی است که انجام گرفته اما چون به موقع و به تناسب نیاز جامعه مورد استفاده قرار نگرفت نقشی در توسعه نداشته و ما را از مسیر توسعه دور نگه داشته است.
همانطور که اشاره شد انتخابات مهمترین ابزار توسعه یافتگی و کلید توسعه رای مردم است؛ لذا مردم بایستی افرادی را برگزینند که ظرفیتها را به نردبانی برای توسعه تبدیل کنند نه نردبانی برای کسب کسوت نمایندگی و جلوس بر صندلی سبز بهارستان.