فرشاد
مومنی به تعادل گفته است: به نظر ميرسد كه دولت فعلي نيازي عميق به
برخورد واقعبينانه با فرصتهاي قابل تصور و نيز محدوديتها و بسترهاي جذب
سرمايه خارجي دارد. همانطور كه يكي از مهمترين كاستيهاي مشاهده شده
فقدان برخورد برنامهيي به معناي دقيق كلمه و اتكا به رويههاي روزمره و
غيرمشاركتجويانه بوده است...
اشكال اساسي اين دولت عدم ارائه
برنامههاي مشخص به معناي دقيق كلمه است. مسوولان اقتصادي و به ويژه سخنگوي
محترم دولت بايد بدانند نميتوان آنچه در ذهن ايشان و همكارانشان وجود
دارد، برنامه انگاشت... آن چيزي كه اتفاقا در چارچوب بستههاي سياستي
دوگانه دولت و همينطور لوايح بودجه سهگانهيي كه دولت يازدهم به مجلس
تقديم كرده، وجود دارد آشفتگي فكرياي است كه در آن وزنه سنگينتري در
مقايسه با يك جهتگيري مشخص از خود به نمايش ميگذارد.