درآمد فوتبالیستهای امروزی حتی از دکتر و مهندسها هم بیشتر شده است تا جایی که همین دکتر و مهندسها حاضرند پولهای نجومی خرج کنند تا شاید فرزندانشان بشوند آیندهداران فوتبال این مملکت.
به گزارش فارس، جام جهانی فوتبال، رویدادی اجتماعی است که این روزها چشم میلیاردها انسان را به کشور تزارها معطوف کرده است، جامی که مافوق همه پدیدههای اجتماعی و سیاسی است.
فوتبال امروز مرزها را از بین برداشته و ملتها را به واسطه مستطیل سبز به هم نزدیک کرده است، مستطیلی که نژاد، قومیت، سیاست، رنگ پوست و... را منها کرده و همه در برابر قانون آن یکسان هستند.
فوتبال که امروز توانسته همه معادلات دنیا را بر هم بزند، در زندگی روزمره همه مردم دنیا نیز تأثیرات فراوانی برجای گذاشته است و همه خانوادهها از اروپا گرفته تا آسیا، از آفریقا تا آمریکا، درصدد هستند تا آینده فرزند خودشان را به فوتبال ختم کنند.
زمانی دکتر و مهندس شدن هر کدام از ما یکی از بزرگترین آرزوهای پدر مادرهایمان بود. همیشه بزرگترها هر کاری میکردند تا ما برویم به سمت درست تا شاید در آینده برای خودمان کسی شویم.
دهه پنجاهیها و دهه شستیها هر وقت فرصت گیر میآوردند با توپ دولایه خود میرفتند کوچه و حتی زمینهای خاکی تا فوتبال بازی کنند و حتی تماشای بازیهای فوتبال در آن قاب نوستالژی تلویزیونهای قدیمی دیگر تفریح این نسل سوخته بود.
اما... «فوتبال برای هیچ کسی نان و آب نشده است» این جمله شاید هزاران بار توسط بزرگترهایمان به ما گوشزد شده است. هر وقت ما فوتبال بازی میکردیم و یا فوتبال میدیدیم والدینمان با گفتن این حرف ما را از صرف کردن وقتمان برای فوتبالی که هیچ نفعی برایمان ندارد سرزنش میکردند. شاید هیچ کدام از دهه شصتیها از تشویق والدینشان بهخاطر فوتبال بازی کردن خاطرهای نداشته باشند!
اما این روزها شاید آرزوی هر پدر و مادری این باشد که فرزندش در آینده فوتبالیست بزرگی شود. این تغییر تفکر در چند سال اخیر به عینه در جامعه ما رخ داده و اکثر خانوادهها از فوتبالیست شدن فرزندانشان استقبال میکنند. شاید این مساله برای ما کمی عجیب به نظر برسد چراکه وقتی ما در سنین کودکی بودیم حداقل در فوتبال داخلی پول چندانی رد و بدل نمیشد. اما این روزها با بالا رفتن دستمزد بازیکنان فوتبال، این قشر جزو مرفهترین اقشار جامعه محسوب میشوند.
درآمد فوتبالیستهای امروزی حتی از دکتر و مهندسها هم بیشتر شده تا جایی که همین دکتر و مهندسها حاضرند پولهای نجومی خرج کنند تا شاید فرزندانشان بشوند آیندهداران فوتبال این مملکت.
پدر و مادرهایی که فرزنداشان را مجبور به خواندن رشته تجربی میکردند تا در آینده فرزندشان دکتر شود، این روزها فوتبالیست شدن فرزندشان را به دکتر شدن ترجیح میدهند. با نگاهی به درآمد شغلهای پردرآمد کشور، به این نتیجه میرسیم که فوتبال راحتترین راه برای رسیدن به درآمدی بالا به حساب میآید.
البته فوتبالیست شدن به این راحتی نیست، ولی به هر حال همه ساله شاهد ثبت نام هزاران کودک در مدرسههای فوتبال هستیم که والدینشان با آرزوی ستاره شدن آنها را در این کلاسها ثبت نام میکنند.
زمانی نه چندان دور فوتبال فقط تفریح، عشق و آرزوی ما بود، ولی امروز پول و زندگی مرفه، از راه فوتبالیست شدن اولویت هر جوان و نوجوان ایرانی شده است.
فوتبال تا دیروز عشق بود، اما امروز نان شده است.
«نان»، «عشق» و «فوتبال»، یک جمله سه کلمهای که روایتگر چهل سال از سرنوشت ورزشی است که امروز برد یا باخت آن ملتهای مختلفی در سراسر جهان را با اشکها و لبخندهایی مواجه میکند.
روزگاری ستارههای فوتبالی ما همچون، پروین، حجازی، بهزادی، روشن با کمی نزدیکتر، عابدزاده، نامجومطلق، عزیزی، دایی و... از عشق به انتهای فوتبال این سرزمین رسیدند و اسطوره شدند.
نان، عشق، فوتبال...
درآمد فوتبالیستهای امروزی حتی از دکتر و مهندسها هم بیشتر شده است تا جایی که همین دکتر و مهندسها حاضرند پولهای نجومی خرج کنند تا شاید فرزندانشان بشوند آیندهداران فوتبال این مملکت.
به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، جام جهانی فوتبال، رویدادی اجتماعی است که این روزها چشم میلیاردها انسان را به کشور تزارها معطوف کرده است، جامی که مافوق همه پدیدههای اجتماعی و سیاسی است.
فوتبال امروز مرزها را از بین برداشته و ملتها را به واسطه مستطیل سبز به هم نزدیک کرده است، مستطیلی که نژاد، قومیت، سیاست، رنگ پوست و... را منها کرده و همه در برابر قانون آن یکسان هستند.
فوتبال که امروز توانسته همه معادلات دنیا را بر هم بزند، در زندگی روزمره همه مردم دنیا نیز تأثیرات فراوانی برجای گذاشته است و همه خانوادهها از اروپا گرفته تا آسیا، از آفریقا تا آمریکا، درصدد هستند تا آینده فرزند خودشان را به فوتبال ختم کنند.
زمانی دکتر و مهندس شدن هر کدام از ما یکی از بزرگترین آرزوهای پدر مادرهایمان بود. همیشه بزرگترها هر کاری میکردند تا ما برویم به سمت درست تا شاید در آینده برای خودمان کسی شویم.
دهه پنجاهیها و دهه شستیها هر وقت فرصت گیر میآوردند با توپ دولایه خود میرفتند کوچه و حتی زمینهای خاکی تا فوتبال بازی کنند و حتی تماشای بازیهای فوتبال در آن قاب نوستالژی تلویزیونهای قدیمی دیگر تفریح این نسل سوخته بود.
اما... «فوتبال برای هیچ کسی نان و آب نشده است» این جمله شاید هزاران بار توسط بزرگترهایمان به ما گوشزد شده است. هر وقت ما فوتبال بازی میکردیم و یا فوتبال میدیدیم والدینمان با گفتن این حرف ما را از صرف کردن وقتمان برای فوتبالی که هیچ نفعی برایمان ندارد سرزنش میکردند. شاید هیچ کدام از دهه شصتیها از تشویق والدینشان بهخاطر فوتبال بازی کردن خاطرهای نداشته باشند!
اما این روزها شاید آرزوی هر پدر و مادری این باشد که فرزندش در آینده فوتبالیست بزرگی شود. این تغییر تفکر در چند سال اخیر به عینه در جامعه ما رخ داده و اکثر خانوادهها از فوتبالیست شدن فرزندانشان استقبال میکنند. شاید این مساله برای ما کمی عجیب به نظر برسد چراکه وقتی ما در سنین کودکی بودیم حداقل در فوتبال داخلی پول چندانی رد و بدل نمیشد. اما این روزها با بالا رفتن دستمزد بازیکنان فوتبال، این قشر جزو مرفهترین اقشار جامعه محسوب میشوند.
درآمد فوتبالیستهای امروزی حتی از دکتر و مهندسها هم بیشتر شده تا جایی که همین دکتر و مهندسها حاضرند پولهای نجومی خرج کنند تا شاید فرزندانشان بشوند آیندهداران فوتبال این مملکت.
پدر و مادرهایی که فرزنداشان را مجبور به خواندن رشته تجربی میکردند تا در آینده فرزندشان دکتر شود، این روزها فوتبالیست شدن فرزندشان را به دکتر شدن ترجیح میدهند. با نگاهی به درآمد شغلهای پردرآمد کشور، به این نتیجه میرسیم که فوتبال راحتترین راه برای رسیدن به درآمدی بالا به حساب میآید.
البته فوتبالیست شدن به این راحتی نیست ولی به هر حال همه ساله شاهد ثبت نام هزاران کودک در مدرسههای فوتبال هستیم که والدینشان با آرزوی ستاره شدن آنها را در این کلاسها ثبت نام میکنند.
زمانی نه چندان دور فوتبال فقط تفریح، عشق و آرزوی ما بود ولی امروز پول و زندگی مرفه، از راه فوتبالیست شدن اولویت هر جوان و نوجوان ایرانی شده است.
فوتبال تا دیروز عشق بود، اما امروز نان شده است.
«نان»، «عشق» و «فوتبال»، یک جمله سه کلمهای که روایتگر چهل سال از سرنوشت ورزشی است که امروز برد یا باخت آن ملتهای مختلفی در سراسر جهان را با اشکها و لبخندهایی مواجه میکند.
روزگاری ستارههای فوتبالی ما همچون، پروین، حجازی، بهزادی، روشن با کمی نزدیکتر، عابدزاده، نامجومطلق، عزیزی، دایی و... از عشق به انتهای فوتبال این سرزمین رسیدند و اسطوره شدند.
اما فوتبالی که آغازش تنها نان باشد نه عشق! انتهایی نخواهد داشت و ستارههای کاغذی خواهند شد که با یک نم باران مچاله میشوند.
اما فوتبالی که آغازش تنها نان باشد نه عشق! انتهایی نخواهد داشت و ستارههای کاغذی خواهند شد که با یک نم باران مچاله میشوند.