«شنوندگان عزیز توجه فرمایید، خونین‌شهر، شهر خون آزاد شد»
ساعت ۱۵ بعداز ظهر سوم خرداد ۱۳۶۱، وقتی رادیو مارش نظامی معروف را نواخت و محمود کریمی علویجه با همان کلام پرطنین دوران دفاع مقدس گفت: «شنوندگان عزیز توجه فرمایید، خونین‌شهر، شهر خون آزاد شد» یکی از واقعی‌ترین جشن‌های مردمی پس از ۲۲ بهمن ۵۷ رقم خورد، جشن خودباوری و ایستادگی.
ساعت ۱۵ بعداز ظهر سوم خرداد ۱۳۶۱، وقتی رادیو مارش نظامی معروف را نواخت و محمود کریمی علویجه با همان کلام پرطنین دوران دفاع مقدس گفت: «شنوندگان عزیز توجه فرمایید، خونین‌شهر، شهر خون آزاد شد» یکی از واقعی‌ترین جشن‌های مردمی پس از ۲۲ بهمن ۵۷ رقم خورد، جشن خودباوری و ایستادگی.
به گزارش فارس، برای درک شرایط آن سال‌ها باید به یاد آوریم از اوضاع درهم ریخته انقلابی نوپا که با انبوه خودسری‌ها، تنش‌ها، توطئه‌ها و بی‌نظمی‌های ساختاری مواجه است، دشمن و دوست هنوز کاملا تفکیک نشده و هر مرتبه کاری در حال پیش رفتن است انگیزه‌ای نابکار یا نابخرد روند آن را دچار اختلال می‌کند.
از بمباران بالگرد‌های آمریکایی در طبس به دستور بنی‌صدر تا ناهماهنگی بین نیرو‌های مردمی و کمبود تسلیحات نظامی و سر برآوردن گروهک‌ها در این سو و آن سو و کمبود‌های اقتصادی و صفوف طویل برای اقلام اساسی، همه و همه مردم را سر درگم ساخته است.
از آن سو بلندگو‌های استکباری در رادیو‌های بیگانه از سرنگونی قریب‌الوقوع می‌گویند و صدام وعده فتح چند ماهه تهران را می‌دهد، در این میان، اما مردی در جماران نشسته که گویی جابجایی هیچ کوهی به اندازه کاهی در عزم و اراده آهنین او خلل وارد نمی‌کند. وقتی عملیاتی برای بمباران جماران از سوی برخی عناصر رژیم پهلوی و دست‌پروردگان سیا کلید می‌خورد، امام (ره) می‌گوید (نقل به مضمون) این‌ها گمان می‌کنند اگر چند نفر را با فانتوم بکشند و مرکزی را بزنند این نهضت از بین می‌رود در حالی که حالا همه خانه‌ای ایران مرکز است همه افراد ملت ما سپاه اسلام هستند.
در سخنان آن روز‌های امام، اما یک نکته بارز است و آن «باور» تمام‌قد به گذر از روز‌های سخت با اتکا به توان ملت انقلابی است چنانکه ایشان البته در سخنان روز‌های ابتدایی خود، چون هنوز وقایع بزرگ و پیروزی‌هایی نظیر بیت‌المقدس رقم نخورده بود از به خاک مالیده شدن پوزه ابرقدرت‌ها در سرزمین‌های دیگر مثال می‌آوردند، اما آزادسازی خرمشهر برای نخستین بار تجلی اراده یک ملت در برابر قدرت‌ها را پیش رو نهاد تا برای همیشه تاریخ مثالی پرشکوه از پیروزی خون بر شمشیر در دسترس همه مستضعفان جهان باشد.
در اوج سختی و مصیبت‌های آن روز است که مقام معظم رهبری با لباس ساده نیروی زمینی در جمع رزمندگان حاضر می‌شود و به کرات سخنانی عجیب مبنی بر پیروزی قطعی را بیان می‌کنند که در زمان خود، شاید غیرقابل باور، اما امروز و از پس سال‌ها شبیه به الهامات غیبی است.
مقاومت جانانه فرزندان این ملت از سیاری و صمدی تا رضا دشتی، علی قمری، بهروز مرادی، علی و قدرت رحیمی، امیر رفیع، بهروز قیصری، سید صالح موسوی، علی هاشمیان و ... به مدت سی و اندی روز با دستان خالی در خرمشهر و شهر‌های اطراف آن اگر چه بسیار بزرگ بود و می‌شود صد‌ها فیلم با آن ساخت، اما از منظر خبری و رسانه‌ای قابلیت به رخ کشیدن و پیش رو نهادن نداشت تا آن زمان که در اردیبهشت ماه عملیات بیت‌المقدس کلید خورد و در مرحله چهارم آن به بازپس گیری خرمشهر پس از ۵۷۸ روز اشغال منجر شد.
۱۶ هزار کشته و زخمی و ۱۹ هزار اسیر از دشمنی تا بن دندان مسلح گرفته شد که وعده فتح تهران را میداد و به حمایت‌های تکنولوژیک ماهواره‌ای و جاسوسی آمریکا و سلاح‌های روسی و اروپایی و دلار‌های عربی دلگرم بود.
می‌گویند آزادسازی خرمشهر در سوم خرداد، مقطعی است که جنگ ایران و عراق را به دو مقطع پیش و پس از خود تقسیم کرد با این توضیح که پس از آزادسازی به واقع «باور» در دل فرماندهان ایرانی جان گرفت و به یکباره ملت ما تجلی تمام شعار‌ها و آرمان‌های خود در طی بیش از ۱۰۰ سال تلاش برای استقلال در میدان نبرد واقعی عیان دید که چگونه می‌توان با دست خالی، اما با اتحاد و همدلی و اراده محکم تمام جهان را به زانو درآورد و از این پس بود که ایرانیان جان دوباره یافتند و حرکت هماهنگ به سمت آرمان‌ها معنای دیگری یافت.
سوم خرداد بیش از ۳۵ سال پیش اتفاقی رخ داد که هنوز هم برای ملت ما الهام‌بخش و عبرت‌آموز است که اگر آن روز جز جان جوانان پاکباز و قبیله نورخواران، ابزار و اهرم دیگری نداشتیم امروز ابزار‌های متعددی در دست ماست، ابرقدرت‌ها منزوی و منفور شده‌اند و معادلات جهان در حال تغییر است.
اکنون بار دیگر این ملت ما و نسل جدید ماست که باید بداند راه سربلندی از کوچه ایستادگی می‌گذرد که دلایل واضح و عیان آن پیش روی همه قرار دارد سخنان پمپئو وزیر خارجه و مامور کارکشته سیا را بشنوید که تمام اهرم‌های قدرت ایران فهرست کرده و کنار گذاشتن آن‌ها را متبخترانه و قلندرماب، شرط همراهی و دوستی آمریکا اعلام می‌کند توگویی هنوز گمان دارد دوران جنگ جهانی است و قایق‌های توپدار در شمال و جنوب ایران صف کشیده و به طرفه‌العینی انبوه سربازان ناراضی و نا‌امید شاهنشاهی را خواهند تاراند و زهی خیال باطل که این ملت اگر زیر باران گلوله و موشک و ترور و نفوذ و خرابکاری کمر خم نکرد با گرانی دلار و کم و کسری احتمالی در معیشت هم سر خم نخواهد کرد و البته بد نیست البته این را هم بگوییم که به خدای احد و واحد اگر بی‌باوران اقتصادی و نفوذی‌ها و مفسدان مالی بگذارند اساسا سختی چندانی هم در راه نخواهد بود.
اکنون بار دیگر در سوم خرداد ۱۳۹۷ با آن جوانان غیور با شهید رحیمی که مغزش بر کف خیابان‌های خرمشهر پاشید با شهید جهان آرا که نتیجه عزم یاران خود در روز آزادسازی خرمشهر را ندید، پیمان می‌بندیم:
یا ما سر خصم را بکوبیم به سنگ، یا او سر ما به دار سازد آونگ، القصه در این زمانه پر نیرنگ، یک کشته به نام به که صد زنده به ننگ.
به گزارش فارس، برای درک شرایط آن سال‌ها باید به یاد آوریم از اوضاع درهم ریخته انقلابی نوپا که با انبوه خودسری‌ها، تنش‌ها، توطئه‌ها و بی‌نظمی‌های ساختاری مواجه است، دشمن و دوست هنوز کاملا تفکیک نشده و هر مرتبه کاری در حال پیش رفتن است انگیزه‌ای نابکار یا نابخرد روند آن را دچار اختلال می‌کند.
از بمباران بالگرد‌های آمریکایی در طبس به دستور بنی‌صدر تا ناهماهنگی بین نیرو‌های مردمی و کمبود تسلیحات نظامی و سر برآوردن گروهک‌ها در این سو و آن سو و کمبود‌های اقتصادی و صفوف طویل برای اقلام اساسی، همه و همه مردم را سر درگم ساخته است.
از آن سو بلندگو‌های استکباری در رادیو‌های بیگانه از سرنگونی قریب‌الوقوع می‌گویند و صدام وعده فتح چند ماهه تهران را می‌دهد، در این میان، اما مردی در جماران نشسته که گویی جابجایی هیچ کوهی به اندازه کاهی در عزم و اراده آهنین او خلل وارد نمی‌کند. وقتی عملیاتی برای بمباران جماران از سوی برخی عناصر رژیم پهلوی و دست‌پروردگان سیا کلید می‌خورد، امام (ره) می‌گوید (نقل به مضمون) این‌ها گمان می‌کنند اگر چند نفر را با فانتوم بکشند و مرکزی را بزنند این نهضت از بین می‌رود در حالی که حالا همه خانه‌ای ایران مرکز است همه افراد ملت ما سپاه اسلام هستند.
در سخنان آن روز‌های امام، اما یک نکته بارز است و آن «باور» تمام‌قد به گذر از روز‌های سخت با اتکا به توان ملت انقلابی است چنانکه ایشان البته در سخنان روز‌های ابتدایی خود، چون هنوز وقایع بزرگ و پیروزی‌هایی نظیر بیت‌المقدس رقم نخورده بود از به خاک مالیده شدن پوزه ابرقدرت‌ها در سرزمین‌های دیگر مثال می‌آوردند، اما آزادسازی خرمشهر برای نخستین بار تجلی اراده یک ملت در برابر قدرت‌ها را پیش رو نهاد تا برای همیشه تاریخ مثالی پرشکوه از پیروزی خون بر شمشیر در دسترس همه مستضعفان جهان باشد.
در اوج سختی و مصیبت‌های آن روز است که مقام معظم رهبری با لباس ساده نیروی زمینی در جمع رزمندگان حاضر می‌شود و به کرات سخنانی عجیب مبنی بر پیروزی قطعی را بیان می‌کنند که در زمان خود، شاید غیرقابل باور، اما امروز و از پس سال‌ها شبیه به الهامات غیبی است.
مقاومت جانانه فرزندان این ملت از سیاری و صمدی تا رضا دشتی، علی قمری، بهروز مرادی، علی و قدرت رحیمی، امیر رفیع، بهروز قیصری، سید صالح موسوی، علی هاشمیان و ... به مدت سی و اندی روز با دستان خالی در خرمشهر و شهر‌های اطراف آن اگر چه بسیار بزرگ بود و می‌شود صد‌ها فیلم با آن ساخت، اما از منظر خبری و رسانه‌ای قابلیت به رخ کشیدن و پیش رو نهادن نداشت تا آن زمان که در اردیبهشت ماه عملیات بیت‌المقدس کلید خورد و در مرحله چهارم آن به بازپس گیری خرمشهر پس از ۵۷۸ روز اشغال منجر شد.
۱۶ هزار کشته و زخمی و ۱۹ هزار اسیر از دشمنی تا بن دندان مسلح گرفته شد که وعده فتح تهران را میداد و به حمایت‌های تکنولوژیک ماهواره‌ای و جاسوسی آمریکا و سلاح‌های روسی و اروپایی و دلار‌های عربی دلگرم بود.
می‌گویند آزادسازی خرمشهر در سوم خرداد، مقطعی است که جنگ ایران و عراق را به دو مقطع پیش و پس از خود تقسیم کرد با این توضیح که پس از آزادسازی به واقع «باور» در دل فرماندهان ایرانی جان گرفت و به یکباره ملت ما تجلی تمام شعار‌ها و آرمان‌های خود در طی بیش از ۱۰۰ سال تلاش برای استقلال در میدان نبرد واقعی عیان دید که چگونه می‌توان با دست خالی، اما با اتحاد و همدلی و اراده محکم تمام جهان را به زانو درآورد و از این پس بود که ایرانیان جان دوباره یافتند و حرکت هماهنگ به سمت آرمان‌ها معنای دیگری یافت.
سوم خرداد بیش از ۳۵ سال پیش اتفاقی رخ داد که هنوز هم برای ملت ما الهام‌بخش و عبرت‌آموز است که اگر آن روز جز جان جوانان پاکباز و قبیله نورخواران، ابزار و اهرم دیگری نداشتیم امروز ابزار‌های متعددی در دست ماست، ابرقدرت‌ها منزوی و منفور شده‌اند و معادلات جهان در حال تغییر است.
اکنون بار دیگر این ملت ما و نسل جدید ماست که باید بداند راه سربلندی از کوچه ایستادگی می‌گذرد که دلایل واضح و عیان آن پیش روی همه قرار دارد سخنان پمپئو وزیر خارجه و مامور کارکشته سیا را بشنوید که تمام اهرم‌های قدرت ایران فهرست کرده و کنار گذاشتن آن‌ها را متبخترانه و قلندرماب، شرط همراهی و دوستی آمریکا اعلام می‌کند توگویی هنوز گمان دارد دوران جنگ جهانی است و قایق‌های توپدار در شمال و جنوب ایران صف کشیده و به طرفه‌العینی انبوه سربازان ناراضی و نا‌امید شاهنشاهی را خواهند تاراند و زهی خیال باطل که این ملت اگر زیر باران گلوله و موشک و ترور و نفوذ و خرابکاری کمر خم نکرد با گرانی دلار و کم و کسری احتمالی در معیشت هم سر خم نخواهد کرد و البته بد نیست البته این را هم بگوییم که به خدای احد و واحد اگر بی‌باوران اقتصادی و نفوذی‌ها و مفسدان مالی بگذارند اساسا سختی چندانی هم در راه نخواهد بود.
اکنون بار دیگر در سوم خرداد ۱۳۹۷ با آن جوانان غیور با شهید رحیمی که مغزش بر کف خیابان‌های خرمشهر پاشید با شهید جهان آرا که نتیجه عزم یاران خود در روز آزادسازی خرمشهر را ندید، پیمان می‌بندیم:
یا ما سر خصم را بکوبیم به سنگ، یا او سر ما به دار سازد آونگ، القصه در این زمانه پر نیرنگ، یک کشته به نام به که صد زنده به ننگ.
