تعدیل تعرفه واردات خودرو و پوشاک
علی متین فر*
کد خبر: ۵۷۲۰۰۳
تاریخ انتشار: ۰۸ اسفند ۱۳۹۶ - ۱۵:۵۶ 27 February 2018
طی سال‌های اخیر همیشه سعی داشتم مطلبی در خصوص اجحاف به مصرف کننده ایرانی در بخش خودرو و پوشاک بنویسم چرا که طی دو دهه گذشته با توجه به شرایط کاری خود به کشور‌های مختلف سفر و در آن‌ها زندگی کرده ام و این اجحافی که به مصرف کننده ایرانی وارد می‌شود را با چشمان خود دیده ام و همیشه حق را به جانب مصرف کننده ایرانی داده ام. در این کشور‌ها شاهد بوده ام که ایرانی‌ها در کسوت مختلف چگونه با حسرت به خودرو‌های این کشور‌ها و قیمت آن‌ها نگاه می‌کنند و آروز دارند روزی در ایران نیز این خودرو‌ها را با قیمت‌های جهانی خریداری کنند و همچنین دیده ام که مسافر ایرانی چه مقامات و تجار و چه توریست‌ها که برای چند روز به این کشور‌ها سفر می‌کند چگونه با حرص و ولع به خرید پوشاک برای خود و اهل و عیالشان می‌پردازند و همیشه می‌گویند قیمت خودرو و پوشاک در ایران سه برابر قیمت این کشورهاست. هیچگاه نتوانستم جوابی منطقی برای انتقادات آن‌ها بیابم چرا که حق را به جانب آنان می‌دانستم.

طی دو دهه گذشته هر گاه سخن از کاهش تعرفه واردات خودرو و پوشاک به میان آمده است تولید کنندگان عمده این دو بخش دست به دامن مراجع مختلف شده و بر اثر این تلاش‌های مذبوحانه نه تنها تعرفه این کالا‌ها کاهش نیافته بلکه بالاتر نیز رفته است و ناخواسته هزینه این عدم کاهش تعرفه نیز به مراجع حمایت کننده تحمیل شده است و شایعات نیز به آن دامن زده است که بخشی از سود به مراجع مربوطه اعطا می‌شود. در حالی که شاید اینگونه نباشد و فقط هدف فراهم نمودن شرایط رقابتی و حمایت از تولیدات داخل و ایجاد اشتغال بوده باشد، اما این سوبسید‌ها و حمایت‌ها موجب شده روز به روز شاهد افزایش قیمت تولیدات داخل بدون توجه به کیفیت و اجحاف مضاعف به مصرف کننده ایرانی باشیم.

البته هدف تعریف شده از سوی مراجع مختلف در افزایش تعرفه، ایجاد فضای رقابتی، تولید و اشتغال است و همیشه تاکید کرده اند که کیفیت اجناس تولید داخل می‌بایست هر روز بهتر از قبل گردد، اما این تاکید فقط در گفتار باقی مانده است و تولید کنندگان ایرانی در بخش خودرو و پوشاک به خاطر حمایت‌های مختلف به این نتیجه رسیده اند که حمایت همیشگی است و کسی نظارتی نمی‌کند لذا نه تنها کیفیت اجناس تولیدی خود را افزایش نداده اند بلکه نامرغوبی اجناس تولیدی آن‌ها هر روز در سایت‌ها منتشر می‌شود و با گوشت و پوست مصرف کننده ایرانی لمس می‌گردد. بدون توجه به آلایندگی شدید خودرو‌های تولید داخل برای مثال طی ده سال اخیر تاکید شده است خودروی پراید تولید داخل از بی کیفیت‌ترین خودرو‌های دنیاست یا پژو‌های تولیدی مربوط به دهه هفتاد و یا هشتاد میلادی است تولید کننده ایرانی هیچ توجهی به آن نمی‌کند چرا که می‌داند مصرف کننده ایرانی با بودجه کم و همچنین قیمت بالای خودروی خارجی به یمن تعرفه بالای واردات ناچار است خودروی تولید داخل را خریداری کند و راه دیگری ندارد چرا که بالاخره نیاز به راهواری دارد لذا مجبور است از تولیدات داخلی استفاده کند.

علاوه بر موضوع فوق گروهی در داخل به دنبال سود بیشتر در پی واردات خودرو‌های بی کیفیت چینی افتاده اند و هر روز شاهد جولان مدل‌های جدید و متنوع این خودرو‌ها در خیابان‌های کشور هستیم بدون اینکه به آلایندگی و ایمنی این خودرو‌ها توجه شود. برای نگارنده سوال این است چگونه در برابر خودرو‌های باکیفیت دنیا مقاومت صورت می‌گیرد و تعرفه‌های بالایی برای آن‌ها در نظر می‌گیرند، اما خودرو‌های چینی از این امر مستثنی هستند و عنقریب است که کشور از فشار واردات خودرو‌های چینی و تولیدات بی کیفیت و آلاینده داخلی به بن بست برسد همه باید دعا کنیم باد بیاد و باران ببارد تا آلودگی شهر‌های بزرگ که توسط خودرو‌های بی کیفیت ایجاد شده برطرف گردد.

با نگاهی به آمار تعرفه‌های واردات خودرو در کشور‌های همسایه نشان می‌دهد تعرفه واردات در این کشور‌ها بین ۱۰ تا ۲۰ درصد است حتی در کشور کره جنوبی که خود یکی از تولید و صادرکنندگان مطرح خودرو در دنیاست ۱۰ درصد می‌باشد و در ژاپن تعرفه واردات اخذ نمی‌شود و فقط ۸ درصد مالیات بر ارزش افزوده گرفته می‌شود. ترکیه نیز که در همسایگی ماست بین ۱۵ تا ۲۶ درصد تعرفه اخذ می‌شود در کشور‌های همسایه شمالی نیز تعرفه واردات حد اکثر ۲۰ درصد می‌باشد روسیه نیز که روزی ابرقدرت دنیا بوده است به بهانه حمایت از تولیدات داخلی دست به ایجاد تعرفه‌های سرسام آور نزده است، اما خودرو ساز داخلی این کشور توانسته تا حدودی کیفیت تولیدات داخلی خود را افزایش دهد و همزمان آخرین مدل‌های خودرو به این کشور وارد می‌شوند.

از ابتدای انقلاب تا کنون از صنعت خودرو حمایت شده است از بودجه عمومی به این خودرو ساز‌ها سوبسید پرداخت شده است سوال این است که آیا تا کنون ارزیابی صورت گرفته که نتیجه این حمایت‌ها و سوبسید‌ها چه بوده است؟ آیا این خودرو ساز‌ها توانسته اند مدلی تماما ایرانی و ملی تولید و به دنیا معرفی و حتی صادر کنند. تنها هنر این خودرو سازان این بوده که موتور پژو را روی سمند و موتور پراید را روی تیبا و ... سوار نمایند و اگر روزی واردات قطعات این خودرو‌ها از خارج قطع شود خط تولید این خودرو ساز‌ها تعطیل می‌شود. همچنین هنر دیگر این خودرو ساز‌ها صادرات سمند و پراید دهه نود کره به کشور‌های عراق، سوریه و مشترک المنافع بوده است وکسی پاسخ نداده است که این صادرات تا کنون چه عوایدی برای کشور داشته است مگر نه اینکه در پایان سال شاید کمبود نقدنگی و مشکلات بودجه‌ای این خودرو ساز‌ها بوده ایم و هر سال سخن از ورشکستگی این‌ها مطرح شده است.

صنعت پوشاک ما وضعی مشابه و حتی بدتر از صنعت خودرو دارد اکنون پوشاک با برند‌های خارجی در ایران به سه برابر قیمت به مصرف کننده ارائه می‌شود کسی پاسخگو نیست که حمایت‌های صورت گرفته چه نتایجی برای این صنعت و برای مردم داشته است؟ مصرف کننده ایرانی و آن تعدادی که توانایی سفر به خارج از کشور دارند سعی می‌کنند در سفر خود حد اقل برای دو سال پوشاک و کیف و کفش خود را تامین نمایند که مجبور نباشند همان اجناس را با قیمتی سرسام آور از بازار تامین کنند و تولید کننده پوشاک ایرانی همیشه از واردات بی رویه پوشاک و ورشکستی احتمالی گله‌مند است، ولی تلاش نکرده است یک برند با کیفیت و معروف را تولید و این برند را به دنیا معرفی و حتی بخش کوچکی از آن را صادر کند و فقط تلاش کرده اجناس را با کیفیتی پائین‌تر تولید و آنرا به مصرف کننده بی پناه ایرانی بفروشد. نتیجه حمایت‌ها و سوبسید‌ها چیزی جز هدر رفتن منابع مالی مردم نبوده است.

دو موضوع مطرح شده فوق نمونه‌هایی از اجحاف به مصرف کننده ایرانی است که می‌توان در بخش‌های دیگر نیز مشابه یافت، اما فریاد مصرف کننده ایرانی به جایی نمی‌رسد و با افزایش ارز‌های خارجی هر روز شاهد افزایش قیمت‌های خودرو و پوشاک خارجی در بازار هستیم. از دولت تدبیر و امید انتظار می‌رفت اقدامی عاجل در این زمینه انجام دهد، اما متاسفانه عکس این نتیجه اتفاق افتاد و تعرفه خودرو نه تنها کاهش نیافت بلکه افزایش مضاعف و سرسام آوری را شاهد بوده ایم و گفته می‌شود با هزینه‌های جانبی برای واردات خودرو بایستی ۱۵۰ درصد تعرفه پرداخت گردد نگارنده که خود وضعیت اقتصادی کشور‌های مختلف را رصد می‌کند کشوری مشابه ایران عزیز در این عرصه نیافته است.

همانطور که مسئولین ارشد و محترم کشور بار‌ها و بار‌ها تاکید کرده اند ملت بزرگ ایران شایسته زندگی بهتری است. راقم این سطور که در چند کشور و با فرهنگ‌های مختلف زندگی کرده است تاکید دارد این ملت در دنیا همتا ندارد و به گفته امام خمینی (ره) «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و تودة میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله ـ. صلی الله علیه وآله ـ. و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن علی ـ. صلوات الله و سلامه علیهما ـ. می‌باشند.» کجای دنیا می‌توان یافت که مردم علیرغم سختی‌ها و با وجود فشار گرانی و اجحاف‌ها و تبعیض‌ها، خودجوش به خیابان‌ها بیایند و از نظام سیاسی خود دفاع کنندنه یک بار و نه دو بار بلکه ده‌ها بار این مسئله تکرار شده است. آیا مردم فقط در راهپیمایی‌ها و انتخابات عزیزند و پس از آن فراموش می‌شوند و همچنان باید اشکنه بخورند و سختی‌ها را تحمل نمایند!؛ لذا در پایان انتظار می‌رود دولت تدبیر و امید از تصمیمات خلق الساعه همچون دولت قبلی بپرهیزد و شرایط زندگی در خوری را برای این مردم فهیم و آزاده مهیا نماید تعرفه واردات کالا‌ها را معقول و منطبق با استاندارد‌های جهانی در نظر بگیرد و حد اقل استاندارد‌های جهانی زندگی را برای مردم فراهم نماید در غیر این صورت مردم این دولت را نیز شعاری و شعار زده و به فراموشی خواهند سپرد، اما این اجحاف‌ها را از یاد نخواهند برد و ممکن است دیگر فرصتی برای جبران فراهم نباشد. نگارنده امید دارد این مردم از دولت تدبیر و امید ناامید نشوند. انشاءالله

*علی متین فر؛ پژوهشگر امور بین المللی
منبع: تابناک
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار