ویلیام جیمز فیلسوف و روانشناس برجسته امریکایی اعتقاد دارد که اگر ما به شکلی رفتار کنیم که گویی از یک ویژگی مطلوب برخورداریم، در نهایت و با کمال تعجب آن ویژگی را کسب خواهیم کرد. جیمز این ایده را در پی مطالعه حالات چهره و صورت مطرح کرد، او دریافت که مردم به دلیل آنکه شاد هستند نمیخندند؛ بلکه آنها شاد هستند چون میخندند. تحقیقات بعدی نیز این یافته ویلیام جیمز را تایید کردند.
پائول اکمن روانشناس امریکایی دریافت که این قائده فارغ از فرهنگ و ملیت، در سراسر جهان عمومیت دارد خواه در نیویورک زندگی کنید و یا عضوی از یک قبیله دورافتاده در جزایر اندونزی باشید.
به گزارشتابناک همدان؛ زمان که افراد ترسیده و مشوش باشند، ضربان قلبشان افزایش یافته و دمای بدن آنها بویژه در ناحیه صورت کاهش می‌یابد.
اما زمانی که میخندیم، ضربان قلب آرام شده و دمای بدن متعادل میشود. این یافته نشان میدهد که انسان بیش از آنچه تصور میشد بر هیجانات و عواطف خود کنترل دارد.
تمرین یک‌دقیقه‌ای
خندیدن باعث تغییرات فیزیکی مفیدی در بدن میشود. مثلا می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند، انرژی را افزایش دهد، درد را کمتر کند و از شما در برابر استرس و نگرانی محافظت نماید. از همه بهتر این‌که این داروی رایگان باعث شادمانی شما میشود. وقتی به فرد یا چیز خوشایندی نگاه می‌کنید، لبخند زدن را تمرین کنید. نکات مثبت را بشمارید. فهرستی از چیزهای خوبی که در زندگی دارید، تهیه کنید.
2. برنامه چهار مرحله ای ضد تعویق را امتحان کنید.
نویسنده مبتکر استفان کینگ می گوید: بزرگترین ضعف یک تحصیل کرده این است که به تعویق انداختن ها را به تحقیق کردن تعبیر کند. البته همه افراد کمابیش کارهایشان را به تعویق می‌اندازند اما گاه این رفتارحقیقتا به حالتی فلج‌کننده در محیط کار و زندگی شخصی تبدیل میشود. جفری شوارتز این چرخه غیربهره‌ور را در کتاب شما مغزتان نیستید تشریح کرده است.
زمانی که ما رفتاری غیرموثر و ناسالم را مرتکب میشویم، در وهله نخست دچار حس آرامش میشویم و در عین حال واکنشی مثبت نیز در مغز رخ میدهد که موجب تقویت آن عادت میشود اما در نهایت باید پذیرای تغییر شویم.
تمرین یک دقیقه‌ای
استفاده از تقویم به ما کمک می‌کند تا کارها را به ترتیب اهمیت اولویت‌گذاری کرده و زمان کمتری را به تعویق بیندازیم.
صحبت های درونی منفی مثل این جملات که باید اینکار را می‌کردم اما .. را خنثی کنید و به آن توجه نکنید.
لیست کارهایی که باید انجام دهید را به فعالیتهای راحت و قابل انجام تقسیم کنید. یکی از دلایلی که ما کارها را به تعویق میاندازیم این است که از حجم کارهایی که باید انجام بدهیم دلسرد و دستپاچه میشویم و نمی‌دانیم از کجا باید شروع کنیم.
این برنامه چهارمرحله ای را امتحان کنید:
• برچسب دوباره بزنید. آنچه در حال اتفاق است را با خود مرور کنید، مثال: "ضرورت دارد که ایمل خود را چک کنم"
• چارچوب‌بندی مجدد کنید. به خود یادآوری کنید که چرا این کار موجب به دردسرافتادنتان میشود: "چک کردن ایمیل باعث کاهش اضطراب من میشود بگونه‌ای که نمیتوانم کاری را که باید به پایان برسانم تمام کنم".
• با انجام کاری بهره‌ورتر و در عین حال ساده تمرکز دوباره کنید.
• ارزش‌گذاری دوباره کنید. پیامهای به تعویق انداختن کارها تنها پیغامهایی فریبنده از سوی مغز هستند که نباید به آنها ارزش چندانی داد.
