سرگردانی امکانات در مطب پزشکان
یکی از مباحثی که از دیرباز و در جوامع مختلف بشری و نظامهای اجتماعی موردتوجه بوده و برای آن اهمیتی ویژه قائل شدهاند روابط بین اقشار مختلف جامعه است.
روابط بین پدر و فرزند، معلم و شاگرد، زن و شوهر، خریدار و فروشنده، کارگر و کارفرما و .... را میتوان در این مقوله بررسی کرد.
یکی از بارزترین این موضوعات، رابطه بین پزشک و بیمار است که به دلیل افزایش سطح معلومات بشر، ساخت تجهیزات پزشکی روزآمد، شناخت بیشتر بیماریها، حساسیت مردم نسبت بهسلامت خود و نقش سلامت جسمانی در انجام بهینه سایر امور از اهمیت ویژهتری برخوردار است.
این رابطه را نباید فقط به کشور و دین ما محدود کرد که در بررسی اسناد تاریخی، از بقراط تا ابنسینا این امر ساری و جاری بوده و علیرغم تکنولوژی محور شدن پزشکی، این رابطه همچنان ادامه دارد.
با تکریم زحمات و تلاشهای جانآفرین پزشکان متعهد و متخصصی که بدون توجه به مرز، دین، نژاد و زمان هر آنچه دارند را برای همنوع در طبق اخلاص میگذارند، بایستی به موضوعی اشارهکنم که امروزه در شهرمان (و البته همه شهرهای کشور) مشاهده میکنیم و خلقمان را تنگ کرده است.
امروزه بیماران شهرمان که نیاز به پزشک پیدا میکنند، دغدغه اصلیشان نبود پزشک متخصصی است که فارغ از مادیات، به حرفهای او گوش دهد و با طمأنینه و بدون توجه به افراد منتظر در مطب، بیماریش را واکاوی کند و راه درمان و بهبودی را به او نشان دهد.
در این روزها بیماران شهرمان دلواپس قیمت خدمات جانبی مطبها هستند که از هیچ قاعده مشخصی تبعیت نمیکند و علیرغم اجرایی شدن طرح "نظام سلامت " در کشور، خیلی از بیمهها هم نسبت به پذیرش اسناد و پرداخت هزینههای آن تمایلی ندارند.
از تزریقات و پانسمان تا فیزیوتراپی و تصویربرداری و...
از اینها که بگذریم کوچک بودن مطبها، عدم تناسب آنها با شرایط حرفه پزشکی، فقدان بهداشت و نداشتن امکانات تهویه مطبوع، آبسردکن و.... از دیگر مشکلات این بخش است که نه تنها رابطه دوجانبه پزشک و بیمار را بهشدت خدشهدار میکند بلکه حقوق شهروندی راهم پایمال میسازد.
بهکارگیری منشیان بدون تخصص و طلبکار هم که ماجرای دیگر این عرصه است و کسی هم پیگیر آن نیست.
شاید پزشکان بر سر تعرفههای خدمات پزشکی معترض باشند، که صدالبته بایستی با فراگیر کردن بیمههای مکمل و موضوعی، همانند سایر نقاط دنیا، دولت در این امر ورود کرده و فشار آن بر مردم را کاهش دهد. اما پزشکان محترم باید بدانند مردم برای درمان آمدهاند نه اینکه مشکلی بر مشکلات دیگرشان افزوده شود.
در این مسیر سخت اما شدنی، دولت، پزشکان و مردم باید تعاملی جدی داشته باشند تا بتوان به حل آن امیدوار بود.