رئیس اداره مرتع و بیابان منابع طبیعی همدان بیان کرد: بهره‌برداری بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی و پمپاژ آب‌های باکیفیت پایین از اعماق زمین‌بر سطح خاک منجر به باقی ماندن املاح آب پس از تبخیر بر روی خاک شد.
رئیس اداره مرتع و بیابان اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری همدان مهمترین عامل گسترش بیابان در این استان را بهره برداری بیش از حد از منابع زیر زمینی و ورود دام بیش از ظرفیت در مراتع دانست.
به گزارش ایرنا؛ علی رضایی اظهار کرد: 65 هزار هکتار از اراضی این استان در یک دهه اخیر تبدیل به بیابان شده یا در حال بیابانی شدن است.
وی اضافه کرد: اراضی مرغوب دشت های قهاوند، فامنین، کبودراهنگ و ملایر در چند سال اخیر به علت بروز پدیده خشکسالی و مهمتر از آن مداخلات بشری و دست اندازی عوامل انسانی به منابع طبیعی تبدیل به بیابان شدند.
رئیس اداره مرتع و بیابان منابع طبیعی همدان بیان کرد: بهره برداری بی رویه از آب های زیرزمینی وپمپاژ آب های با کیفیت پایین از اعماق زمین برسطح خاک منجر به باقی ماندن املاح آب پس از تبخیر بر روی خاک شد.
رضایی اضافه کرد: باقی ماندن املاح بر روی خاک بر روی کیفیت، بافت و ساختمان خاک تاثیر منفی گذاشته و این روند موجب کاهش نفوذپذیری آب شده به گونه ای که هنگام ریزش برف و باران به جای نفوذ آب در دل خاک، به علت وجود املاح، آب بر روی خاک انباشته می شد.
وی بهره برداری بی رویه از پوشش گیاهی منطقه با وارد کردن دام بیش از ظرفیت مجاز را از دیگر علل مهم بیابانی شدن مراتع برشمرد.
رئیس اداره مرتع و بیابان منابع طبیعی همدان اظهار کرد: روند منفی چرای مفرط دام از مراتع رو به گسترش بوده و در خوشبینانه ترین حالت سه برابر ظرفیت مجاز، از مراتع موجود در این استان تعلیف می شود.
رضایی گفت: اداره منابع طبیعی در سالهای اخیر تلاش های زیادی برای جلوگیری از گسترش بیابان انجام داده و در این راستا یک کار مطالعاتی را از سال 94 آغاز کرد.
وی افزود: به دنبال نتایج به دست آمده در این مطالعات مبنی بر روش های موثر برای مقابله با بیابان زایی، کار اجرایی در 40 هکتار از بیابانهای دشت قهاوند آغاز شد.
وی اضافه کرد: با اجرای این طرح و قرق40 هکتار از مناطق روستای 'ورکش' دشت قهاوند، کاشت گونه های مقاوم به کم آبی شامل 'قره داغ' و 'آتری پلکس'(اسفناج وحشی) آغاز شد.
رئیس اداره مرتع و بیابان منابع طبیعی همدان تاکید کرد: به دنبال اجرای این طرح و جلوگیری از ورود دام به این مناطق شاهد احیا و رویش دوباره گونه های بومی در حال انقراض دشت قهاوند بودیم.
رضایی افزود: گونه های بومی'شور پسند'که توان رویش درخاک شور را دارند نظیر 'کام فروزما' مجدد در دشت قهاوند جان گرفته و شاهد رویش این گونه ها بوده ایم.
وی بیان کرد: به طور حتم حذف تعلیف و چرای مازاد دام از مراتع تاثیر مثبت در کاهش روند بیابانی شدن مراتع دارد که نمونه عینی آن را در دشت قهاوند شاهد هستیم.
وی تاکید کرد: در کنار عملیات های تخصصی و علمی، باید اعتبارهای مصوب به میزان لازم و در زمان لازم تخصیص یابد تا بتوان طرح ها را به موقع اجرایی کرد.
