نباید انتظار داشت فرش همدان با اسلوب گذشته بتواند، جایگاه گذشته‌اش در جهان را بازیابد؛ اما می‌توان با درانداختن طرحی نو و استفاده از ظرفیت قالیبافان، یک برند معتبر در جهان برای فرش همدان ایجاد کرد.
به گزارش فارس ، سال‌ها پس از پر کشیدن رونق از بازار فرش ایران، بارها سخن از اهمیت احیای این بازار و به دست آوردن بازارهای خارجی به میان می‌آید.
این مهم به ویژه برای استان همدان که همواره بازاری پررونق در این حوزه داشته و هم در تجارت و هم در بافت فرش پرآوازه بوده، بیشتر مطرح است.
در حال حاضر نیز فرش به عنوان یکی از مهمترین تولیدات استان و یکی از نقاط قابل اتکا برای خروج از وابستگی به فروش نفت مطرح است؛ به همین دلیل دولت تسهیلاتی برای بافندگان از جمله پرداخت وام‌های مناسب و بیمه قالیبافان ارائه کرده است.
اما نباید انتظار داشت که با تمسک به شیوه‌های گذشته و یا همانند قبل بتوان بار دیگر بازار جهانی فرش را تسخیر کرد؛ برای آنکه فرش ایران جایگاه پیشین خود را در بازارهای جهانی بازیابد باید سلیقه بازارهای هدف را مورد توجه قرار داده و تولیدات خود را متناسب با آنان ارائه دهد.
فرش در اکثر نقاط استان بوده و به همین دلیل در گذشته مورد توجه بازار آمریکا قرار گرفته است. اما امروز استقبال کمتری نسبت به فرش همدان در بازارهای جهانی صورت می‌گیرد.
علاوه بر فرش تجارتی همدان، سایر نقاط استان از جمله مهربان، تویسرکان و حتی ملایر و نهاوند نیز در گذشته جایگاهی برای خود داشتند که این روزها در رکود به سر می‌برند.
تردیدی نیست که فرش ظرفیت بی‌نظیری برای تولید ثروت دارد که باید نکاتی را در باب آن رعایت کرد.
فرش در جای‌جای استان همدان به شیوه‌ای که در گذشته تولید می‌شده، توان رقابت در بازارهای جهانی را نخواهد داشت زیرا سلیقه بازار هدف بسیار تغییر کرده و فرش‌های همدانی پاسخگوی نیاز آن‌ها نیست.
در حال حاضر شاهد آنیم که فرش‌های تبریز و قم توانستند بازار جهانی خود را بار دیگر به دست آورده و آن را حفظ و سفارشات بی‌شماری از کشورهای مختلف به ویژه عربی دریافت کنند.
این نشان می‌دهد که بازار خواهان فرش‌های کوچک‌پارچه است. به عبارت ساده‌تر وجود انواع کفپوش‌ها از سنگ گرفته تا پارکت و... فرش را از یک کالای لازم و ضروری برای زندگی به یک کالای لوکس و تزئیناتی برای خانه تبدیل کرده و مسئله اقبال به فرش در اندازه ذرع نیم، دو ذرعی، تابلو فرش و پشتی را بیش از سایر فرش‌ها کرده است.
بنابراین فرش‌های سنگین استان همراه با نقشه‌های قدیمی که جذابیت طرح قم، تبریز، افشار و بیجار را ندارد نمی‌تواند شانسی در بازارهای جهانی داشته باشد.
از سوی دیگر استان همدان ظرفیت بسیار بالایی در حوزه قالیبافی دارد، به طوری که بسیاری از فرش‌های قم و تبریز در روستاهای استان بافته شده و به نام سایر استان‌ها صادر می‌شود.
به همین دلیل همدان در این زمینه از ظرفیت بسیار خوبی برخوردار است که در حال حاضر نیز از آن استفاده شده و بسیاری از افراد در این زمینه مشغول به کار هستند.
بنابراین باید ضمن حفظ این وضعیت به ویژه در روستاها، چاره‌ای برای احیای فرش همدان اندیشید. به عبارت ساده‌تر اگر به فکر بازسازی برند فرش همدان به شکل سابق هستیم، باید تأکید کرد که انتظار نابه‌جایی است؛ اما می‌توان با درانداختن طرحی نو و استفاده از ظرفیت قالیبافان استان، یک برند معتبر در جهان برای فرش همدان ایجاد کرد.
بنابراین باید طراحان نقشه فرش در استان تقویت شده و به فکر نوآوری در فرش همدان باشند تا تاجران و کارگاه‌های قالیبافی در سراسر استان به بافت فرش همدان با طرح جدید مشغول و صادرات آن آغاز شود.
البته نباید تا زمان رسیدن به یک طرح و نقشه مناسب و اطمینان از آینده آن در بازار جهانی، قالیبافان همدانی را از درآمدی که حاصل از بافت فرش‌های دیگر استان‌ها دارند، باز داشت.
