حسن محمدی
رقابت در ساختار سیاسی ایالات متحده آمریکا به ویژه در انتخابات ریاست جمهوری فارغ از جریان سازی ها و فعالیت گسترده عملیات روانی آنچه که یک کاندیدا را مشخصا از کاندیدای دیگر متمایز می سازد و عامل پیروزی اش می شود، «پول» است.
«پول» در فرهنگ غرب و یا همان «چرک کف دست» در فرهنگ ما، مهمترین نقش را از سال 1968 تاکنون در ساختار سیاسی آمریکا بازی کرده است. اساسا کاندیداهایی به پله آخر رقابت می رسند که توان جمع آوری بیشترین پول را داشته باشند.
رقابت در ساختار سیاسی ایالات متحده آمریکا یک کارراهه مشخصی دارد و آن هم «پول» است. شاید بیان این نکته تا این حد صریح موجب شود برخی ناظران عرصه سیاست نگارنده را ساده نگر بدانند اما با بررسی رقابت های انتخاباتی از سال 1968 تاکنون مشخص می شود کاندیدایی که بیشترین توان برای جذب پول را داشته این امکان را به دست آورده است تا سخنان خود را بیشتر و بهتر به گوش مردم برساند و بر قلب آنها رخنه کند.
هیوبرت هامفری در سال 1968 با 11.5میلیون دلار مقابل رقیب دموکرات اش،یعنی ریچارد نیکسونِ جمهوری خواه که 25.4میلیون دلار پول جمع آوری کرده بود، شکست خورد. نیکسون در دوربعدی یعنی 1972 نیز با ۶۱.۴ میلیون دلار جذب «پول» توانست بر جورج مک گاورن رقیب دموکرات اش که ۳۰ میلیون دلار هزینه کرده بود پیروز شود. البته پرونده پولِ بیشتر مساوی است با پیروزی در رقابت های آمریکا به همین جا ختم نشده است و در ادوار بعدی نیز ادامه یافت.
در سال ۱۹۸۰ رونالد ریگان موفق شد با ۵۷.۷ میلیون دلار بر جیمی کارتر که ۴۸.۹ میلیون دلار بودجه تبلیغاتی جذب کرده بود، پیشی بگیرد و رئیس جمهور آمریکا شود. در سال ۱۹۸۴ ریگان با ۶۷.۵ میلیون دلار جذب پول بر والترماندیل رقیب دموکرات اش که۶۶.۶ میلیون دلار پول جذب کرده بود پیشی گرفت و برای دومین بار رئیس جمهور آمریکا شد.
در سال ۱۹۸۸ بوش پدر به عنوان رییس جمهورآمریکا ادامه دهنده مسیر ریگان جمهوری خواه شد و ۷۹.۹ میلیون دلار برای آگاه کردن مردم آمریکا در مورد سیاست های اقتصادی خود هزینه کرد. بوش با همین میزان جذب پول توانست بر مایکل دوکاکیس رقیب دموکرات اش که با ۷۷.۳ میلیون دلار پول رقابت را پایان داد، پیروز شود. در انتخابات سال ۱۹۹۲ بیل کلینتون با ۱۰۷.۸ میلیون دلار با شکست جورج بوش(پدر) براقامت ۱۲ساله جمهوری خواهان در کاخ سفید پایان داد و در سال۱۹۹۶ نیز بیل کلینتون با جذب ۱۱۵.۳ میلیون دلار بر باب دال رقیب جمهوری خواه اش پیروز شد. نکته جالب توجه اینکه در هر دو دوره بودجه کمپین کلینتون از بودجه های رقبای اش بیشتر بود. جورج بوش پسر با ۱۸۶.۴ میلیون دلار از «ال گور»رقیب۶۰ میلیون دلاری اش پیشی گرفت و در دوره دوم بودجه با ۳۵۴.۹ میلیون دلار جان کری ۲۶ میلیون دلاری را شکست داد.
باراک اوباما هم با ۷۵۹.۸ میلیون دلار جذب پول برای کمپین انتخاباتی اش در دور اول بر مک کینِ جمهوری خواه که ۲۳۹.۶ میلیون دلار پول جذب کرده بود، پیروز شد و در سال ۲۰۱۲ نیز با 5.736میلیون دلار بر میت رامنی رقیب جمهوری خواه که ۴۸۳ میلیون دلار پول جذب کرده بود، غلبه کرد.
حال باید رقابت های این روها در ایالات متحده آمریکا را به خوبی رصد نماییم تا ببینیم شاهد پیروزی هیلاری کلینتون که این روزها 3.8برابر بیشتر از ترامپ میلیاردر پول برای کمپین تبلیغاتی اش جذب کرده است، پیروز می شود یا برای دومین بار پس از سال 1976 که جیمی کارتر با33.4 میلیون دلار بر جرالدفورد که 35.7میلیون دلار پول جذب کرده بود، پیروز شد(اگرچه سایه رسوایی واترگیتِ ریچارد نیکسون بر آن سنگینی می کرد.) این بار دونالد ترامپِ جمهوری خواه بر رقیب دموکرات خود با پول کمتر جذب شده، پیروز می شود. تاکنون هیلاری کلینتون با ۳۷۴ میلیون دلار بر ترامپ که فقط توانسته است ۹۶.۲ میلیون دلار پول جذب کند در رقابت برای جذب پول پیشی گرفته است اگرچه در نظرسنجی ها فاصله شان چندان زیاد نیست.
بررسی تحلیلی نقش «پول»در انتخابات ایالات متحده آمریکا به این معنا نیست که کارراهه های سیاسی، اقتصادی و بین المللی در ساختار انتخاباتی ایالات متحده آمریکا بی تاثیر بوده است. نمی توان نقش انقلاب ایران را در شکست کارتر ندید، نمی توان قدرت و محبوبیت رونالد ریگان که توقف ساخت سلاح های هسته ای را در دروه خود کلید زد و تورم را در آمریکا کنترل کرد و وضعیت اقتصادی را بهبود بخشید، در حاکمیت 12ساله جمهوری خواهان و پیروزی معاون او جورج بوش(پدر)ناددیده گرفت، نمی توان نسبت به عدم موفقیت جورج بوش پسر و نقش شعار تغییر اوباما بی توجه بود اما «پول»عامل مهمی در جذب آراء دارد و باید این عامل را در انتخابات آمریکا جدی گرفت و به عنوان یک چراغ راه به حرکت آن توجه نمود تا بهتر بتوانیم رقابت های انتخاباتی در آمریکا را تحلیل نماییم.
روزنامه نگار و کارشناس آمریکا*
منبع: تابناک
