این روزها که تمام ورزش کشور در هیاهوی المپیک و حتی آغاز لیگ برتر فوتبال است، بهت و حیرت و همچنین حسرت جامعه ورزشی استان همدان را فرا گرفته است.
این روزها که تمام ورزش کشور در هیاهوی المپیک و حتی آغاز لیگ برتر فوتبال است، بهت و حیرت و همچنین حسرت جامعه ورزشی استان همدان را فرا گرفته است.
به گزارش فارس ، سالهاست که ورزش همدان در بین دیگر استان‌های همجوار و منطقه یک سر و گردن از همه بالاتر است و این را نمی‌دانیم به پای چه کسی بنویسیم.
اوج شکوفایی ورزش استان در زمان مدیرکلی سیدعبدی افتخاری بود که دو مدیر ارشد استان یعنی بهروز مرادی و حمیدرضا حاجی‌بابایی آن روزها هوای ورزش را داشتند.
اما این اواخر افتخاری با رفتن مرادی و حاجی‌بابایی در بی‌پولی محض گرفتار شد و نبود منابع مالی، یقه ورزش همدان را گرفت تا نفس این ورزش بی‌چاره به شماره بیفتد.
اما این روزها رسول منعم در اوج بی‌پولی سکان هدایت ورزش استان را دست گرفته و تنها دلخوشی او، چشم دوختن به حمایت‌های استاندار همدان است تا نیکبخت با نسخه‌های خودش تسکینی بر درد ورزش همدان باشد.
این روزها ورزش همدان دچار سرگیجه شده و همه معادلات دستگاه ورزش استان و برنامه از قبل تدوین شده آن دچار اختلال است.
هیچ کس نمی‌دانست که پاس، آخرین قهرمان ایرانی فوتبال آسیا در گرداب گیر افتاده و سر از لیگ دسته دوم درآورد و برای ادامه حیاتش به مانند بیماری است که به کما رفته و مشخص نیست که زنده می‌ماند یا خواهد مرد؟!
اما مرثیه ورزش استان به پاس ختم نخواهد شد زیرا هنوز داغ المپیکی نشدن میثم مصطفی‌جوکار در کشتی آزاد بر دلمان مانده بود که ناگهان خبر خط خوردن آرمین تشکری از لیست المپیکی والیبال شوک دوباره بر جان ورزش استان انداخت.
به اعتقاد کارشناسان ورزش، تمام این تفاسیر معادلاتی بوده که خارج از میدان ورزشی رخ داده و نیازمند یک هجمه سیاسی بود تا دوباره شرایط به حالت عادی بازگردد.
هر چند زمان بسیار اندک است و به قول فوتبالی‌ها دقیقه نود است اما سیاست‌بازی‌ها بر ورزش چربیده و این به هنر مسئولان ارشد استانی بستگی دارد که هنر مدیریتی خود را به گونه‌ای پیاده کنند تا ورزش استان حداقل در المپیک صاحب چند نماینده دیگر باشد.
متأسفانه استاندار غیر بومی همدان، ورزش را فقط در پاس جستجو می‌کند، تیمی که نتوانست جواب حمایت‌های او را بدهد و با بی‌تدبیری محض، باعث شد تا تمام جامعه فوتبالی کشور، همدان را برای عدم توانایی تیم‌داری به سخره بگیرند.
هیچ کس منکر حمایت خوب استاندار از پاس نیست اما درختی را که زیاد آبیاری کنند سست شده و باعث بیباری آن می‌شود و این مصداق بارزی برای پاس است، زیرا آنقدر پول بی‌حساب و کتاب پای آن ریخته شد که دیگر ثمره‌ای برای ورزش همدان نداشت.
باید از استاندار سؤال کرد که آیا ورزش فقط پاس است؟ چرا استاندار، ورزش پرافتخار و پر ظرفیتی مانند والیبال را در تفکرات خود جایی نداده است؟
استان همدان مهره‌های بسیار خوبی در والیبال دارد که اگر برای استان و شهر خود به میدان بروند قطعاً یکی از مدعیان والیبال ایران خواهند بود.
چرا استاندار سراغی از هاکی نمی‌گیرد که مهد آن همدان است و برای دیدن افتخارات بی‌شمار آن فقط باید در دفترچه‌های تاریخ به دنبال آن گشت.
چرا فوتسالیست‌های خوب همدانی به خاطر بی‌مهری‌های برخی مجموعه‌ها این روزها دیده نمی‌شوند و باید فقط در مسابقات جام رمضان شرکت کنند و دست آخر پیکنیک و زیرانداز به عنوان جایزه دریافت کنند؟
چرا کشتی پرافتخار همدان باید این روزها بدون ستاره باشد و در این آسمان، فارغ از یک ستاره و یک آینده‌دار باشد؟
این چراها و چراهای دیگر ورزش استان، هنوز بر ذهن جامعه ورزشی نقش بسته که فقط پاسخگوی آن شخص استاندار است.
درست در زمانی که میثم مصطفی‌جوکار نیازمند یک گفتمان سیاسی برای تأیید شدن بلیت المپیک است، استاندار برای اطلاع از وضعیت پاس با رئیس فدراسیون فوتبال دیدار می‌کند و خواستار اعمال حق در موضوع پاس است.
مگر مصطفی‌جوکار به دلیل پایمالی حقش دوبنده تیم ملی را از دست نداده است؟ پس چرا استاندار پایتخت‌نشین همدان کیلومتری آن طرف‌تر به سراغ رئیس فدراسیون کشتی نمی‌رود تا برای احقاق حقوق کشتی‌گیر استانش پیگیر شود.
چند روزی است که خبر خط خوردن آرمین تشکری از تیم ملی والیبال، بهت و حیرت ورزش استان را به همراه داشته است و واکنشی هم از سوی مسؤولان ارشد استان صادر نشد تا این سرعتی‌زن همدانی مسافر ریو شود.
اما حقیقت ماجرا چیز دیگری است، جامعه ورزشی استان دیگر بی‌خیال از حمایت مسؤولان استان شده‌اند زیرا حمایت استاندار و مسئولان ارشد استان تنها حول محور پاس می‌چرخد و انگار به زعم آنها ورزش فقط پاس است.
پاس ناودان دورریز استان است و این انتقادی است که اهالی ورزش و حتی فوتبالی‌های دیگر نیز به آن اذعان دارند و حمایت‌های گاه و بی‌گاه استاندار از تیم شکست خورده پاس باعث سرخوردگی ورزش استان شده است.
کسب هر پیروزی توسط تیم پاس باعث ارائه پاداش‌های میلیونی به بازیکنان غیر بومی می‌شود، اما بازیکنانی نظیر آرمین تشکری، مه‌لقا جام‌بزرگ، آرزو حکیمی و... هیچ سهمی از پاداش‌های ورزشی استاندار ندارند.
استاندار همدان باید در تصمیمات ورزشی خود تجدید نظر کند و دایره حمایتی از ورزش را گسترده کند تا شکوفایی ورزش همدان تضمین شود.
آقای استاندار ورزش فقط پاس نیست...
به گزارش فارس ، سالهاست که ورزش همدان در بین دیگر استان‌های همجوار و منطقه یک سر و گردن از همه بالاتر است و این را نمی‌دانیم به پای چه کسی بنویسیم.
اوج شکوفایی ورزش استان در زمان مدیرکلی سیدعبدی افتخاری بود که دو مدیر ارشد استان یعنی بهروز مرادی و حمیدرضا حاجی‌بابایی آن روزها هوای ورزش را داشتند.
اما این اواخر افتخاری با رفتن مرادی و حاجی‌بابایی در بی‌پولی محض گرفتار شد و نبود منابع مالی، یقه ورزش همدان را گرفت تا نفس این ورزش بی‌چاره به شماره بیفتد.
اما این روزها رسول منعم در اوج بی‌پولی سکان هدایت ورزش استان را دست گرفته و تنها دلخوشی او، چشم دوختن به حمایت‌های استاندار همدان است تا نیکبخت با نسخه‌های خودش تسکینی بر درد ورزش همدان باشد.
این روزها ورزش همدان دچار سرگیجه شده و همه معادلات دستگاه ورزش استان و برنامه از قبل تدوین شده آن دچار اختلال است.
هیچ کس نمی‌دانست که پاس، آخرین قهرمان ایرانی فوتبال آسیا در گرداب گیر افتاده و سر از لیگ دسته دوم درآورد و برای ادامه حیاتش به مانند بیماری است که به کما رفته و مشخص نیست که زنده می‌ماند یا خواهد مرد؟!
اما مرثیه ورزش استان به پاس ختم نخواهد شد زیرا هنوز داغ المپیکی نشدن میثم مصطفی‌جوکار در کشتی آزاد بر دلمان مانده بود که ناگهان خبر خط خوردن آرمین تشکری از لیست المپیکی والیبال شوک دوباره بر جان ورزش استان انداخت.
به اعتقاد کارشناسان ورزش، تمام این تفاسیر معادلاتی بوده که خارج از میدان ورزشی رخ داده و نیازمند یک هجمه سیاسی بود تا دوباره شرایط به حالت عادی بازگردد.
هر چند زمان بسیار اندک است و به قول فوتبالی‌ها دقیقه نود است اما سیاست‌بازی‌ها بر ورزش چربیده و این به هنر مسئولان ارشد استانی بستگی دارد که هنر مدیریتی خود را به گونه‌ای پیاده کنند تا ورزش استان حداقل در المپیک صاحب چند نماینده دیگر باشد.
متأسفانه استاندار غیر بومی همدان، ورزش را فقط در پاس جستجو می‌کند، تیمی که نتوانست جواب حمایت‌های او را بدهد و با بی‌تدبیری محض، باعث شد تا تمام جامعه فوتبالی کشور، همدان را برای عدم توانایی تیم‌داری به سخره بگیرند.
هیچ کس منکر حمایت خوب استاندار از پاس نیست اما درختی را که زیاد آبیاری کنند سست شده و باعث بیباری آن می‌شود و این مصداق بارزی برای پاس است، زیرا آنقدر پول بی‌حساب و کتاب پای آن ریخته شد که دیگر ثمره‌ای برای ورزش همدان نداشت.
باید از استاندار سؤال کرد که آیا ورزش فقط پاس است؟ چرا استاندار، ورزش پرافتخار و پر ظرفیتی مانند والیبال را در تفکرات خود جایی نداده است؟
استان همدان مهره‌های بسیار خوبی در والیبال دارد که اگر برای استان و شهر خود به میدان بروند قطعاً یکی از مدعیان والیبال ایران خواهند بود.
چرا استاندار سراغی از هاکی نمی‌گیرد که مهد آن همدان است و برای دیدن افتخارات بی‌شمار آن فقط باید در دفترچه‌های تاریخ به دنبال آن گشت.
چرا فوتسالیست‌های خوب همدانی به خاطر بی‌مهری‌های برخی مجموعه‌ها این روزها دیده نمی‌شوند و باید فقط در مسابقات جام رمضان شرکت کنند و دست آخر پیکنیک و زیرانداز به عنوان جایزه دریافت کنند؟
چرا کشتی پرافتخار همدان باید این روزها بدون ستاره باشد و در این آسمان، فارغ از یک ستاره و یک آینده‌دار باشد؟
این چراها و چراهای دیگر ورزش استان، هنوز بر ذهن جامعه ورزشی نقش بسته که فقط پاسخگوی آن شخص استاندار است.
درست در زمانی که میثم مصطفی‌جوکار نیازمند یک گفتمان سیاسی برای تأیید شدن بلیت المپیک است، استاندار برای اطلاع از وضعیت پاس با رئیس فدراسیون فوتبال دیدار می‌کند و خواستار اعمال حق در موضوع پاس است.
مگر مصطفی‌جوکار به دلیل پایمالی حقش دوبنده تیم ملی را از دست نداده است؟ پس چرا استاندار پایتخت‌نشین همدان کیلومتری آن طرف‌تر به سراغ رئیس فدراسیون کشتی نمی‌رود تا برای احقاق حقوق کشتی‌گیر استانش پیگیر شود.
چند روزی است که خبر خط خوردن آرمین تشکری از تیم ملی والیبال، بهت و حیرت ورزش استان را به همراه داشته است و واکنشی هم از سوی مسؤولان ارشد استان صادر نشد تا این سرعتی‌زن همدانی مسافر ریو شود.
اما حقیقت ماجرا چیز دیگری است، جامعه ورزشی استان دیگر بی‌خیال از حمایت مسؤولان استان شده‌اند زیرا حمایت استاندار و مسئولان ارشد استان تنها حول محور پاس می‌چرخد و انگار به زعم آنها ورزش فقط پاس است.
پاس ناودان دورریز استان است و این انتقادی است که اهالی ورزش و حتی فوتبالی‌های دیگر نیز به آن اذعان دارند و حمایت‌های گاه و بی‌گاه استاندار از تیم شکست خورده پاس باعث سرخوردگی ورزش استان شده است.
کسب هر پیروزی توسط تیم پاس باعث ارائه پاداش‌های میلیونی به بازیکنان غیر بومی می‌شود، اما بازیکنانی نظیر آرمین تشکری، مه‌لقا جام‌بزرگ، آرزو حکیمی و... هیچ سهمی از پاداش‌های ورزشی استاندار ندارند.
استاندار همدان باید در تصمیمات ورزشی خود تجدید نظر کند و دایره حمایتی از ورزش را گسترده کند تا شکوفایی ورزش همدان تضمین شود.
آقای استاندار ورزش فقط پاس نیست...
