چرا علائم هشداردهنده‌ی کافی در مسیر گل‌تپه به سمت بیجار وجود ندارد که همواره شاهد قربانی شدن مردم و بومیان منطقه نباشیم چطور می‌شود برای خانواده‌ای سرپرستی جایگزین کرد در حالی نصب چند تابلو یا چراغ به نظر نمی‌رسد کار چندان سختی بود و هزینه‌ی گزافی داشته باشد.
بعد از گذشت مدت‌ها انتظار مردم روستاهای جاده‌ی همدان بیجار در بخش گل‌تپه به امید دیدن روی جاده‌ی آسفالته و رهایی از سنگلاخ‌ها و جاده‌ی خاکی طولانی که همواره رنج سفر مردم این دیار را چند برابر می‌کرد با تلاش مسئولین وقت این مهم محقق و مردم صاحب جاده‌ای درخورشان خویش شدند.
به گزاش تابناک همدان؛ نمی‌توان نادیده گرفت که زحمات زیادی برای ایجاد جاده‌ی همدان بیجار کشیده شد و این مسیر باعث سهولت عبور و مرور و دسترسی سریع‌تر مردم به مقاصد خویش و همچنین آبادانی روستاهای این مسیر شد.
اهمیت این موضوع وقتی فزون می‌شود که در مسیر گل‌تپه به سمت بیجار روستاها با جمعیت زیادی وجود دارد که راه نامناسب و خاکی سبب ناراحتی همیشگی مردم در تردد از آن می‌شد چراکه در تابستان گرما و خاک بود و در زمستان گیرکردن در گل و سردی هوا.
همچنین سرعت ترددی به علت سنگلاخ بودن بسیار پایین بود؛ به این موضوعات اشاره شد که اگر نقدی شد به این معنا نیست که زحمات گذشته نادیده گرفته می‌شود.
کسانی که از این مسیر به‌خصوص از سمت گل‌تپه به بیجار که تردد داشته و دارند به خوبی از اوضاع امروز آن مطلع هستند و می‌دانند این مسیر به دلیل وقوع و تقارن با مسیر ترددی غار علیصدر دارای ترافیک ترددی بالایی است و افزایش وسایط نقلیه‌ی شخصی در سال‌های نزدیک به مهم دامن بیشتری زده.
وجود نقاط حادثه‌خیز در طی مسیر و گاها شیب‌ها و یا سربالایی‌های تند برای رانندگان کم‌تجربه و ناآشنا سبب داغدار شدن خانواده‌های بسیاری را در سال‌های اخیر شده و این فاجعه وقتی عمیق‌تر می‌شود که اتومبیل‌های با ایمنی کمتر با سرعت‌های بالا هم در آن جاری باشند.
در طی ۴۰ روز گذشته ۲ خانواده در مسیر کمتر ۵ کیلومتر به فاصله‌ی ۲ روستای قهورد علیا و قهورد سفلی بخش گل‌تپه شاهد از دست دادن عزیزان خود بودند و بنا برگزارش شاهدان محلی یک جوان ۳۰ و چند سال و دیگری پدر 7 دختر روستایی به دلیل تصادف و برخورد شدید در این مسیر جان خود را از دست دادند.
بنا بر گزارش شاهدان محلی در هر دو نقطه‌ی حادثه موتورسواران از مسیر فرعی به اصلی در حال تردد بودند که در اثر برخورد با وسیله نقلیه‌ای که در حال تردد در جاده و مسیر اصلی بی‌خبر از همه‌جا با سرعت‌بالا جان خود را ازدست‌داده و خانواده‌هایی را داغدار کردند.
وقتی علت این حوادث را جویا شدیدم معلوم شد در مسیر ورود فرعی به اصلی در جاده تابلوی هشداردهنده وجود نداشته که راننده را از خطرهای احتمالی آگاه سازد.
حال این سؤال باید از مسئولین پرسیده شود به‌راستی آیا ارزش جان انسان‌ها کمتر از نصب علائم هشدار از خطر است؟
بعد از گذشته مدت‌های طولانی از احداث این جاده چرا نقاط حادثه‌خیز آن اصلاح نمی‌شود؟
چرا علائم هشداردهنده‌ی کافی در طی این مسیر مخصوصاً بعد از گل‌تپه به سمت بیجار وجود ندارد که همواره شاهد قربانی شدن مردم و بومیان منطقه نباشیم چطور می‌شود برای خانواده‌ای سرپرستی جایگزین کرد در حالی نصب چند تابلو یا چراغ به نظر نمی‌رسد کار چندان سختی بود و هزینه‌ی گزافی داشته باشد.
درحالی‌که در سوانح رانندگی صبای ورود آسیب‌های روحی شدید به طرفین حادثه، آسیب‌های اجتماعی بسیاری چه پیدا و چه پنهان در انتظار بازماندگان این فجایع انسانی است.
منبع: تابناک
